Ninh Binh 2

dinsdag 31/8

Uitslapen , ontbijtje en vandaag de omgeving rondom ontdekken.

De guesthouse is prachtig gelegen tusssen een kloof van de massieve karstrotsen. Er stroomt een riviertje doorheen waarlangs grote en kleine hutten verborgen liggen tussen het groen. Geschraagd op palen boven de rivier of hoger tegen de rotswand aan. We lopen overheen de talloze bamboebruggen en bij de waterkant ziet Aiko een pondje liggen . Al snel zijn we vertrokken om de rivierbedding langs de rotswand af te gaan. Niet gemakkelijk om het pond met de afzetstok de juiste richting in  te duwen. Quinten is in zijn nopjes. We laten het volledig over aan onze enthousiste hardwerkende kapitein. Het gaat niet vooruit maar wij genieten met onze voeten in het koele water en gaan er ook maar bij liggen om geen bamboestok in het gezicht te krijgen, want onze kapitein gaat er hard tegenaan. Een drie kwartier  later, helemaal nat [Quinten van het zwoegen en wij van de zuurstofplanten die hier op en over het vlot worden geslingerd] en 100 meter verder, parkeren we het vlot en gaan vervolgens de hutten keuren. Een lekker hangmatje bij deze hut. Aiko test uit en geeft tien punten.

Bloedheet is het middels maar we gaan toch fietsen in de namiddag. Helaas geen kinderfietsen. Quinten heeft een fiets gevonden wat min of meer zou moeten lukken. Echter na een paar 100 meter over de rijstveldpaden geeft hij forfait. Te warm en buikpijn omdat hij helemaal naar voren hangt. We zoeken schelter tegen de zon onder een brugje waar een aantal kinderen spelletjes spelen. Dezelfde als bij ons; blad steen schaar en verstoppertje. We zetten ons neer in de schaduw en kijken aandoenlijk toe naar hun spel. A en Q vinden het ook heel schattig maar willen of durven niet mee doen. 

Ik heb geen zin om nu al terug te gaan naar de guesthouse want onze nachttrein vertrekt pas rond tien uur vanavond. Dat is pas binnen acht uur.

Een van de gasten wist me gisteren te zeggen dat er vlakbij een guesthouse is met zwembadje. Ze was er ook geweest met haar dochtertje. ik overhaal Quinten om toch nog even door te zetten en niet veel later vinden we onze redding voor de rest vd middag. We eten een hap in het restaurant en de kinderen plonzen de rest vd middag vrolijk in het zwembad en op de dobberende roze flamingo. Ikzelf leg me een poosje neer. Last van krampjes. De soep of het ijs. Er was iets niet pluis gisteren.

Halfzeven zouden we vertrekken naar het station maar het is nu iets na vijf uur en ik zie in de verte de hemel weer dicht trekken. We weten middels wat dat betekent dus we pakken hier onze biezen en nemen een verkorte route langs de rijstveldpaden naar onze vaste stek. Peter komt ons al tegemoet gestapt. Zij hebben ook een hele mooie fietsdag gehad met unieke vergezichten bovenop de berg.

Ze zijn ook gepakt en gezakt want ze nemen de dezelfde nachttrein als ons richting Hue. Zoals we hier samen toekwamen in de taxi, zullen we dus ook weer  samen vertrekken. De regen is ook weer van de partij maar gelukkig niet zo fel. We nemen een mooi lieflijk afscheid van de guesthouse familie en hupakee.

De berg zand voor het toegangspad ligt er nog steeds en zal daar nog wel een tijdje zo liggen dus ja we moeten weer een kleine km te voet waar de taxi ons opwacht. Samen met Peter en Marjan eten we pizza in een klein tentje bij het station. Het is gezellig; we kletsen wat , delen foto's en elkaars email. Peter zal me een paar van zijn mooie foto's doorsturen als we thuis zijn. Aiko en Quinten zijn ook weer helemaal op hun gemak bij hen. Quinten heeft weer heel wat verhalen.... Fijn om te zien  ...en ook wel geruststellend. Niet veel later nemen we afscheid van elkaar en duiken we elk onze treincoupe in voor een nachtelijke rit langsheen de rijstvelden..... gedegedeng gedegedeng.